پس از شهادت امام حسين عليه‏ السلام، هم‏زمان با ديگر مناطق سرزمين‏ هاي اسلامي شهر مدينه نيز به تدريج به جنبش درآمد. حاكم مدينه به گمان خود تدبيري انديشيد. وي گروهي از بزرگان شهر را به دمشق فرستاد كه از نزديك خليفه‏ ي جوان را ببينند و از مراحم او برخوردار شوند تا شايد در بازگشت به مدينه مردم را به اطاعت از حكومت مركزي تشويق كنند.

يزيد كه از تربيت اخلاقي، تدبير و دورانديشي لازم برخوردار نبود و ظاهر اسلام را نيز رعايت نمي‏كرد پيش روي نمايندگان مدينه به شراب‏خواري، سگ‏ بازي و كارهاي خلاف شرع پرداخت. نمايندگان مدينه هنگام بازگشت از شام، فغان برآوردند و گفتند: «يزيد مردي شراب‏خواره و سگ ‏باز و فاسق است و چنين كسي نمي‏تواند خليفه و امام مسلمانان باشد.» سرانجام شورش سراسر شهر را فرا گرفت و مردم، حاكم شهر و خاندان اموي را از شهر بيرون راندند. چون اين خبر به شام رسيد، يزيد لشگري را مأمور سركوبي مردم مدينه كرد و «مسلم بن عقبه» را كه مردي سالخورده بود، امير آن لشگر ساخت. مسلم مدينه را محاصره كرد. پس از چندي ساكنان شهر تاب مقاومت از كف دادند و تسليم شدند. سپاهيان شام در سه روز مردم مدينه را قتل‏عام كردند و از هيچ زشت‏كاري باز نايستادند. در اين واقعه مردان پارسا و شب ‏زنده ‏دار بسياري كشته شدند و زنان و دختران بي‏شماري از تجاوز اين قوم وحشي ايمن نماندند. در تاريخ از اين فاجعه به نام «جريان حرّه» ياد مي‏شود.

در اين فاجعه‏ي بزرگ، خاندان امام زين‏العابدين و بني‏ هاشم از تعرّض مصون ماند. به همين جهت ده‏ها خانواده‏ي مسلمان در مدّت محاصره شهر، به خانه‏ ي آن حضرت پناهنده شدند و از خطر نجات يافتند. آن‏چه سبب شد تا امام سجاد عليه‏السلام از اين فتنه ايمن بماند، برخوردهاي منطقي و سخنان روشن‏گري آن حضرت در برابر مردم شام و شخص يزيد بود. عكس‏ العمل آن حضرت هنوز در ذهن شاميان باقي بود و يزيد را متقاعد ساخته بود كه بيش از آن‏چه در كربلا به اهل بيت ستم روا داشته است، مجال ظلم به ايشان نيست؛ زيرا با شدت بخشيدن به اين ستم‏كاري، حكومت طرفي نخواهد بست.

منبع: سيره‏ ى پيشوايان، ص 188.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: